donderdag 6 juni 2024

 er is tijd voor wind
de ijskoude gure, door merg en been
of de lichte bries, dun als blauwe zijde
's avonds de verkoeling met wijn en okkernoten
de storm in de duinen het opwaaien van het oneindige

de meeuw, hoe ze de wind dicteert
die onsterfelijkheid
tussen hemel en aarde


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

ineens weet je het gewoon al lijkt het onuitspreekbaar de leegte van niet meer stil staan bij het rillen van een eikenblad het niet meer gei...