zaterdag 6 april 2024

 de dichter
de eenzaat
wacht en schrijft
meer af en toe dan continu
een stoptrein, altijd in vertraging
lome deuren, op en afstappen
zuchtend en kreunend
de dichter
stil en duister in de nacht
soms een kreet, een vermoeden
nooit uitgesproken, vaak onverstaanbaar
heimelijk is de dichter
een schildpad die na lange tijd weer door het gras kruipt
we wisten amper dat ze er nog was
de dichter
is eenzaam op zijn mansarde of kelderverdiep
rookt hij of drinkt spaarzaam cognac
want de dichter is arm
soms verkoopt hij een gesigneerd gedicht
aan het verlegen meisje
alle dichters sterven bij leven

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

ineens weet je het gewoon al lijkt het onuitspreekbaar de leegte van niet meer stil staan bij het rillen van een eikenblad het niet meer gei...