hij legt het leer ondraaglijk traag op de stip

raakt even het witte punt, wrijft met de bal die onaards

stil moet blijven exact elf meter verwijderd van het zwarte gat

verwijdert zich maar

kijkt nooit naar de drukke gebaren van de donkere man

voor zich waas, hij weet, het is onherstelbaar

het dient precies en meteen raak te zijn ongenadig

verstomt het geluid in de immense arena

in de verte een kordaat fluitsignaal

de onhoudbare spanning

van seconden die eeuwen duren en weten

het moet nu gebeuren, leven en dood

op het onbetekenende ronde punt

de kolossale ontlading of

het koelbloedig sterven na het schot