ineens weet je het gewoon
al lijkt het onuitspreekbaar
de leegte van niet meer stil staan
bij het rillen van een eikenblad
het niet meer geilen bij een opwaaierend rokje
het genot van diep inhaleren
als het verschil tussen dag en nacht
gewoon grijs wordt
en je enkel een vluchtig schouderklopje krijgt
dan weet je het wel
die zorgvuldigheid om net op tijd,
voorkomend haast onhoorbaar de deur te sluiten

hij kende zijn wereld
zei men achteraf