woensdag 28 augustus 2024

de lucht leek groen die trage ochtend
aan de grafsteen van Sophie, amper vier
in 1924, haar moeder Johanna werd lang geleden 76

ik neem de regen niet ernstig in deze vroege morgen
tussen de spleten het onkruid, er vervelt een boom naast de zerk
ik wou dat er een kauw landde op de steen
zo heel even, en liefst elke ochtend, in elk seizoen
bij het ontwaken van de dag
en op de dikke laag sneeuw, die onvergankelijke kraaiepootjes
van je hebt geleefd

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

ineens weet je het gewoon al lijkt het onuitspreekbaar de leegte van niet meer stil staan bij het rillen van een eikenblad het niet meer gei...