ik wou dat ik met een grashalm kon schrijven
op een volkomen maagdelijk blad, groen op wit
verhalen zacht als mos met klare klanken
in flinterdunne lijnen zo zonder
begin of einde
en dan de wind die eerder weet
en dan weer wist
-
de hemel moet de vreselijkste plek op aarde zijn het onsterfelijk manu militari gelukkig zijn met elke dag dezelfde pap en het monotone roze...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten