op een zekere dag zal het dor zijn

de leegte van de speelkoer in een hete zomer

het zal zijn als woorden die je niet meer weet

of vergeten namen en toch

zal het geen alzheimer zijn

het zal gewoon helemaal op zijn

vogels gaan dan schuilen in het struikgewas

met dikke nek en gezwollen veren

en houden op met ritselen en vliegen

ze wachten heel gewoon tot het haast

vanzelfsprekend dooft

wij, wij moeten het uitzingen

zoals de heel oude analoge TV

waar je na lang kloppen enkel nog sneeuw ziet

soms een flard en dan weer troebel

maar die halsstarrig weigert de geest te geven