zwijgend duwt hij zijn rolstoel

tot de brede parking en hijst zich in de blauwe Peugeot

exact tien uur dertig

dan zucht de oude

ruikt het leer in de holte van zijn wagen

met bevende vingertoppen betast hij het schutbord

grijpt het stuur, streelt de stang, eerst met de rechterhand, weldra met beide

hij slikt even, ademt zwaar

schikt de achteruitkijkspiegel en kijkt naar achter

streelt opnieuw het bruine leer van de passagierszetel

het dashboard, het dunne geribde stuur, de lange pook

veegt het stof met zijn zakdoek

en ruikt eraan, lang en diep en sluit opnieuw zijn ogen

zo blijft de oude lange tijd

hij lijkt te slapen als de verpleegster

hem zacht aanspreekt

in de refter puree en vis

op zondag een wijntje