op het niet meer gebruikte
perron heeft de tijd het wachten ingehaald
tussen de spleten groeien boterbloemen ongegeneerd
onkruid tiert gulzig
er landen nooit mussen of kraaien
de wind wiegt de anemonen
naast de Gebroken Harten, de madeliefjes en
de duif, ze wilde sterven sereen
tussen wilde bloemen en treinen die nooit meer stoppen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten