dinsdag 6 juni 2023

dan legde hij zijn wijsvinger en middenvinger
op haar blote knie, zoals je soms ziet in Franse nouvelle vague
helemaal niet bruusk of zelfs verwacht
heel even maar, vederlicht, de aanraking
van een vlinder die landt op een boterbloem
het verraste haar amper, meer zelfs
het leek alsof ze het verlangde
ze lachte, niet gulzig of begerig
gewoon een heel even glimlach
de ontroering na een lang gesprek en verder
niets, een luchtige ontmoeting
zonder meer, een touch of joy
dat je onmogelijk kan vertalen laat staan verklaren

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

ineens weet je het gewoon al lijkt het onuitspreekbaar de leegte van niet meer stil staan bij het rillen van een eikenblad het niet meer gei...