de trage sax in het lauwe park

spoort geruisloos met het herfstblad

dat gelaten wachtte op de lage Do

slepend lijkt de houtblazer het blad

voort te jagen over het pad

met de manke kraai, ze lijkt te dansen

in de nadagen waarin alles vergaat

behalve dit éne onwankelbare moment

wat is poëzie meer

dan het verstomde stamelen

alsof je het onuitspreekbare taal dient te geven

de sprakeloze het woordloze handenballet ontneemt

de tandpasta in de tube duwt

of nog, het bestaan van God bewijst

poëzie ? gewoon

te gek voor woorden